Goed verzorgd

Dit maakte mij nieuwsgierig:

Waar is dit¹, wie zijn ze?
Is zij daar links misschien het oudere zusje… en vader dan?
En nu…?
Toch vooral: die onverstoorbare goede zorg van moeder voor baby.

Goede zorg

Wie wat goeds overkomt laat zich dat graag gebeuren, zoals de baby¹. Eerst verrast het, maar dan maken we er in gedachten al snel een verhaal bij dat een tevreden schouderklopje voor jezelf is. Bijvoorbeeld, als baby 'lekker, meer!' en als jongere: 'mazzel weer'. Later zeggen we dingen als: 'hard voor gewerkt', 'mijn senioriteit' - en wat eerlijker, 'soms moet je geluk hebben'. Zulke goede gebeurtenissen wennen meestal vlug.

Zit het tegen dan groeit onvrede vaak net zo snel, zoals de baby waarschijnlijk zo net nog luidkeels van zich liet horen.

Voor een baby is dat normaal, maar kan het daarna niet beter? Wat als je naar iemand toe kon gaan om te bedanken als zomaar weer wat goeds gebeurt. Iemand om van te houden, die er ook is wanneer het lastig gaat?

Waarschijnlijk bestaat die persoon echt. Want als dat goede, dat 'geluk', niet uit de lucht kwam vallen, dan heeft het iemand inspanning gekost. Was dat 'iets' waarop je onbewust altijd rekende? Zoals op je moeder, ooit? Maar nu is dat alleen nog in je leven als een vage schaduw² om op te mopperen als het niet gaat zoals je hoopt. Een soort oude, bijna vergeten geliefde, een 'lost love'?³

Verloren liefde is een ingebakken menselijk thema van alle tijden. Heel wat liedjes gaan erover. Did I ever love you? van Leonard Cohen is de aangrijpendste die ik ken. Het lijkt alsof de dichter/zanger stem geeft aan die onbekende zorgende hand die er zo vaak voor ons was.

Luister er zo eens naar, en laat je aanspreken. Hij vindt het duidelijk lastig dat het al zo lang niet echt werkt tussen jullie, verlangt naar een klein beetje erkenning. Daarom klopt nu zijn hand bij je aan met een gepassioneerd spervuur van vragen. Over hoe het nu verder moet. Je kunt het beluisteren op Spotify of Youtube. Of lees de vertaling (erbij).

Heb ik ooit van je gehouden? | Did I ever love you?

Ook op Spotify

Heb ik ooit van je gehouden?

Had ik jou nodig?

Heb ik je dan aangevallen?

Wilde ik dat?

Heb ik jou ooit verlaten?

Kon ik dat?

Leunen we nog steeds op diezelfde oude 'tafel'?

Is het ooit goedgekomen, was het ooit voorbij:

Je praatjes zus, redeneringen zo.

Zuriger zingt het in je steeds oudere hoofd.

Ben Ik dan niet degene die altijd van je kon houden?

Voorjaar, zomer en dan... altijd winter?

Maakt dat echt wat uit?

Je hoeft geen antwoord te geven.

Verbonden?

Als het lukt dit lied hierboven in te leven als een 'toespraak' van je moederlijke/vaderlijke 'schaduw', dan blijf je misschien een beetje aangeslagen achter. Dat iemand met zoveel passie tegen je spreekt is zo'n andere gedachte - en hoe eenzijdig. Je kent hem niet eens echt. Dat veel goeds niet aan mezelf te danken is, maar me 'toeviel', dat klopt wel. Die belangrijke gedachte is waar dit lied (voor mij) mee begint⁴.

Maar hij wil meer, en in elk geval even geen praatjes: je hoeft geen antwoord te geven. Dit gaat om iets diepers. Deze zorgende figuur wil binnenkomen, je aankijken, echt ontmoeten⁵.

De passie in de stem - als van een oude, wat vermoeide, maar krachtige 'lover' - kan je raken. Als een Romeo onderaan het balkon van een onwillige Julia komt er zelfs een kwelend dameskoor bij dat uptempo het punt nog duidelijker maakt.

Kan het nog goed komen? Hij klinkt breekbaar en krachtig tegelijk, 'dient zich aan', zorgt, kennelijk al heel lang. Oude liefde roest niet!⁶ En wat is die 'oude tafel' waarop we leunen?

Van haar omgeving is de baby zich niet bewust. Na een lange zeereis als immigrant wachten op wat komen gaat moet voor de anderen erg unheimisch zijn. Maar wel: In the Land of Promise (Castle Garden, 1884 - Charles Frederic Ulrich ). Iemand die ik goed ken groeide op een plek op met de naam Land of promise, vandaar deze 'hit' tijdens een moment online. ↩↩
De bijbel - liefdesbrief aan mensen genoemd - gaat wel uit van zo'n schaduw: Net als je schaduw is de Heer altijd heel dicht bij je. (Basisbijbel, psalm 121). ↩
Voor mensen die in weinig of niets geloven komt bij tegenslag gek genoeg vaak zomaar een godsnaam boven drijven, als uiting van frustratie. Is dat een onbewust verlangen naar contact, de echo van een gebed om die zorgende hand (die het kennelijk even liet afweten)? ↩
Het alternatief, alle succes jezelf toeschrijven, zal je dan ook alleen achterlaten. Eenzamer ouder worden met afnemende capaciteiten en toenemende zurigheid - dat is de beweging de andere kant op. NB: Dit is het middenstuk van het lied, over nog regen in november (blah blah praatjes) de witte amandelboom (grijze haren) en de citroenboom (verzuring). ↩
In de bijbel vind je voor veel gelegenheden - en misschien wel te pas en te onpas - een bijpassend woord, maar deze toch even noemen omdat het lied zo aansluit op deze tekst. Iemand zegt daar: Let op: Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand naar Mij luistert en de deur opendoet, zal Ik bij hem binnen komen. Dan zullen we samen eten: hij met Mij en Ik met hem. (Basisbijbel openbaring 3:20) ↩
Oude liefde roest niet. Ook een mooi 'lost love' liedje: Misschien ben je mij allang vergeten / Ik ben vreselijk verliefd geweest op jou / En plotseling was jij verdwenen / Maar waarheen is wat niemand zeggen wou / Waarom kreeg ik nooit een antwoord / Op de brieven die ik schreef / ... (van VOF De Kunst). ↩